Kochani!

---

Najwyższy czas przekazać Wam podziękowania od dzieci przebywających w Domu Dziecka w Strobowie, gdzie nasz szkolny zespół gościł z koncertem Nasze Betlejem w ostatni piątkowy wieczór.

Pierwszy pomysł, jaki mieliśmy, dotyczył jedynie wizyty u nich i wspólnego kolędowania. Natomiast dzięki Waszej pomocy, dzięki temu, że zadziałaliśmy wszyscy razem, możliwe było także obdarowanie ich świątecznymi upominkami.

Mimo, że jeszcze w czwartek byliśmy pełni obaw, że nie uda nam się uzbierać wystarczająco dużo pieniążków, żeby każde dziecko otrzymało prezent, w piątek to, co przynosiliście do mnie do 203 przerosło nasze najśmielsze oczekiwania! Dla każdego mieszkańca Domu Dziecka kupiliśmy indywidualnie podarunki - co udało nam się w ekspresowym tempie trzech godzin po naszych lekcjach w piątek, a przed próbą i wyjazdem do Strobowa:)

Kupienie odpowiednich prezentĂłw było moĹźliwe dzięki temu, Ĺźe otrzymaliśmy wcześniej listę imion i wieku kaĹźdego dziecka. OprĂłcz tego – wprost zarzuciliście nas pluszakami, książeczkami i grami, ktĂłre z pewnością się przydadzą. Podobnie jak ubranka. Musimy się przyznać, Ĺźe jadąc tam, nikt z nas nie wiedział, czego się moĹźemy na miejscu spodziewać. Obawialiśmy się moĹźe nie tyle zachowania dzieci, ktĂłre tam przebywają, ale przede wszystkim – naszej własnej reakcji. I musimy przyznać, Ĺźe to miejsce, ktĂłre budzi emocje na najwyĹźszym poziomie… Zostaliśmy przyjęci jak w prawdziwym DOMU, gdzie po prostu mieszka wieloosobowa rodzina… Przyjęto nas moĹźe nie chlebem i solą, ale – własnej roboty – pyszną pizzą i ciasteczkami. ZarĂłwno mieszkańcy domu jak i ich wychowawcy oraz pani pedagog – wysłuchali koncertu kolęd z uwagą i sentymentem, zwłaszcza jeśli chodzi o gĂłralskie „klimaty”. Potem – mimo, Ĺźe przewidywaliśmy powrĂłt na godz. ok. 20:00 - rozpoczęła się nieoficjalna część, ktĂłra przeciągnęła się na tyle, Ĺźe do Ĺťyrardowa dotarliśmy przed 23:00:). Zostaliśmy oprowadzeni po całym domu, a nawet jego obydwu częściach – gdzie mieszkają maluchy, i ci starsi – nastolatki, a potem – zaproszeni na gorącą herbatę do wspĂłlnej świetlicy, gdzie mogliśmy lepiej się poznać…

Niełatwo nam było rozpoczynać rozmowy, zadawać pytania, jednak otwartość mieszkańcĂłw domu i ich sympatia zjednały nas sobie totalnie. OdjeĹźdĹźając – obiecaliśmy powracać…

Nie wyobraĹźamy sobie juĹź kolejnych Świąt bez wizyty u nich. Jesteśmy przekonani, Ĺźe piątkowy wieczĂłr był rĂłwnie waĹźny dla nich, jak i dla nas. Pozostawił w pamięci emocje, jakich chyba nigdy jeszcze nie czuliśmy. Dobrze, Ĺźe byliśmy tam razem… A jeśli ktoś z Was miałby ochotę pomĂłc, niezaleĹźnie od tego, czy to święta, czy nie, dotrzyjcie do nas – podpowiemy, jaka pomoc jest najbardziej potrzebna…

A teraz jeszcze słowo do „mojej” ekipy grająco – śpiewającej: BARDZO WAM WSZYSTKIM DZIĘKUJĘ.
Za to, że Wam się chce. Za zapał. Za emocje. Za stoicki spokój, kiedy trzeba. Za to, jak pięknie wyglądaliście wtedy grając, tam w Strobowie. Za to, że macie ochotę dzielić się swoimi talentami. Za takt, za Wasze zachowanie w Domu Dziecka. Wiem, że tacy już po prostu jesteście, i że mogę Wam na 100% ufać. Że nie zawiedziecie. Dziękuję, że mogę wspólnie z Wami coś robić.

Agata Lepieszka