Warto w zadumie pochylić się nad ostatnimi przekazanymi przez siedemnastoletnią „Inkę” słowami: „Powiedzcie mojej Babci, że zachowałam się, jak trzeba”. Mimo tortur nie wydała nikogo, nie chciała też łaski od sowieckiego agenta Bolesława Bieruta. Pozostała wierna akowskiej przysiędze. Czy my potrafilibyśmy zachować się, jak trzeba?
W dniu 28 sierpnia br. w Gdańsku odbyły się uroczystości pogrzebowe dwojga żołnierzy Wyklętych z 5 Wileńskiej Brygady AK mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” – śp. Danuty Siedzikówny „Inki” i śp. Feliksa Selmanowicza ps. „Zagończyka” rozstrzelanych 70 lat wcześniej w ubeckim więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku-Wrzeszczu.
Obydwoje reprezentowali dwa różne pokolenia. „Inka” w chwili śmierci nie miała jeszcze 18 lat, „Zagończyk” w roku 1918 mając 15 lat został żołnierzem Samoobrony Wileńskiej. Jednak połączyła ich idea walki o Polskę Niepodległą i równie okrutna śmierć z rąk prosowieckiej władzy. Zginęli z okrzykiem: „Niech żyje Polska”. Okrutny reżim komunistyczny nie zadowolił się samym mordem, ale tak jak wielu Żołnierzy Wyklętych, próbował skazać ich na zapomnienie. Pogrzebano ich nocą, w tajemnicy rzucając ich zwłoki do zwykłego dołu. Dopiero w roku 2014 zespołowi IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka udało się pod płytami chodnikowymi cmentarza garnizonowego odkryć doczesne szczątki bohaterów. Długo czekali na godny pogrzeb i dzień ten wreszcie nadszedł!
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęła msza w katedrze gdańskiej koncelebrowana przez kilku biskupów z Leszkiem Sławojem Głódziem na czele. We mszy wzięli udział przedstawiciele najwyższych władz państwowych z prezydentem Andrzejem Dudą na czele oraz ostatni żyjący weterani z szeregów Żołnierzy Niezłomnych. W katedrze znalazło się też ponad 80 pocztów sztandarowych, wśród których nie zabrakło pocztu warszawskiego obwodu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, w składzie którego WiN i nasze Liceum reprezentował prof. Sławomir Maszewski.
W trakcie mszy na polecenie Prezydenta RP awansowano „Inkę” do stopnia podporucznika, a „Zagończyka” do rangi podpułkownika.
Następnie olbrzymi kondukt pogrzebowy odprowadził wiezione na lawecie trumny bohaterów na miejsce wiecznego spoczynku na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym. Pochowano ich uroczyście w pobliżu miejsca znalezienia ich doczesnych szczątków.
Chwała bohaterom! Niech pozostaną w naszej pamięci!
Dodane przez