WSPOMNIENIE O DYREKTORZE ZBIGNIEWIE WILKU

Niepostrzeżenie upłynęły te dwa lata, od pamiętnego styczniowego dnia, kiedy odszedł od nas niezwykły żyrardowski nauczyciel i wieloletni dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego, profesor Zbigniew Wilk.

Był nauczycielem w czasach, kiedy ten zawód otaczano pełnym respektu szacunkiem. Nie dlatego, że tak wypadało. Dlatego, że osobowość i pasja były doceniane i tworzyły nowe standardy bycia nauczycielem i wychowawcą. Wraz z żoną, panią profesor Zofią Wilk należał do elitarnego grona grona kilku par nauczycielskich, które uczyły wszystkich, po prostu wszystkich w Żyrardowie.

Kiedy w 1963 roku rozpoczynał swoją pracę pedagogiczną w naszym Liceum od razu zwrócił na siebie uwagę. Jego lekcje fizyki przypominały niezwykłą bajkę. Potrafił wyczarowywać całe światy, pobudzać wyobraźnię, a jednocześnie z matematyczną precyzją zgłębiać tajniki zadań i wzorów. To dzięki jego talentowi i umiejętnościom współpracy z innymi nauczycielami klasy matematyczno-fizyczne przez wiele lat uchodziły za elitę naszej szkoły.

A jakim był wychowawcą, najlepiej wiedzą jego byli wychowankowie. Otwarty, uwaĹźnie słuchający kaĹźdego ucznia, z łagodnym uśmiechem pochylający się nad „szalonymi” pomysłami młodych głów.

Jako nauczyciel, profesor Wilk był teĹź organizatorem wspaniałych szkolnych wycieczek, ktĂłre uczyły samodzielności i odpowiedzialności. JakĹźe inaczej smakował chleb i konserwy przygotowane własnymi rękoma, ile śmiechu i radości przynosiło suszenie przemoczonych „kangurek”, czy nieśmiertelnych „pionierek” i jak dzięki Niemu do młodych umysłów przenikała cała poetyka gĂłrskiego krajobrazu! A legenda harcerskich obozĂłw w DębĂłwku, czar pierwszych wart, wieczornych ognisk, harcerskiej gawędy i niezapomnianych konkursĂłw piosenki. W wielu z nas te doświadczenia pozostały juĹź na zawsze. A wszędzie był tam z nami druh Zbigniew Wilk. Szkoła była jego drugim (a wielokrotnie pierwszym!) domem, zwłaszcza kiedy w 1982 roku został wicedyrektorem, a trzy lata później dyrektorem Ĺźyrardowskiego Liceum. Zajmowane stanowisko nie zmieniło go ani trochę. Drzwi jego gabinetu zawsze były otwarte dla uczniĂłw i nauczycieli, ktĂłrzy chcieli się podzielić z Nim swoimi problemami.

Jako dyrektor, Zbigniew Wilk miał niesłychane wyczucie i intuicję w doborze kadry pedagogicznej. Uprzejmie zadawał kilka pytań i już wiedział, czy młody adept zawodu rzeczywiście nadaje się na nauczyciela. Szczególnie preferował absolwentów naszej szkoły licząc po cichu, że dla nich szkoła będzie równie ważna, jak dla niego. Będzie rzeczywiście ich szkołą. I nigdy się w tej materii nie mylił.

Potrafił teĹź w krytycznej chwili uratować tradycje Ĺźyrardowskiego „Czerwoniaka”. Kiedy zabrakło pieniędzy (a moĹźe i dobrej woli), Ĺźeby dokonać kapitalnego remontu budynku przy ulicy Sienkiewicza, z ciężkim sercem przeniĂłsł szkołę do Północnej Dzielnicy Mieszkaniowej. Ĺťyrardowski budynek utrwalony we wspomnieniach kilkudziesięciu pokoleń zmienił właściciela, ale liceum przetrwało. Przychodzą doń nowe roczniki młodzieĹźy, pojawiają się nowi nauczyciele, misję kierowania szkołą przejmują nowi dyrektorzy i dyrektorki. Bo jak mawiał dyrektor Wilk: „Po nas przyjdą inni, nie lepsi, nie gorsi, następni, bo sztafeta pokoleń musi trwać…”

Te słowa, pozwoliły nam wszystkim pogodzić się z jego wywołanym postępującą chorobą odejściem ze szkoły, które nastąpiło w 2001 roku. I chociaż wiemy, że przez kolejne kilkanaście lat, tylko w otoczeniu rodziny toczył swoją prywatną, najtrudniejszą walkę, w naszej pamięci pozostanie taki, jak na zdjęciu, które ostatnio przypadkiem znaleźliśmy na facebooku.

Zdjęciu z licealnej studniówki, na którym pan Dyrektor wraz z p. prof. Zofią Sobolewską prowadzi poloneza. Spokojny, radosny, z życzliwym uśmiechem na ustach. Takim go zapamiętamy, bo tak pamiętają go wszyscy, którzy mieli przyjemność się z Nim spotkać. I dają temu wyraz w komentarzach pod fotografią:

„Profesor Wilk. Zaczęłam liceum, wtedy był juĹź dyrektorem. Zawsze uśmiechnięty przechadzał się korytarzami. I jego Ĺźona Zofia ucząca mnie polskiego. Jacy cudowni ludzie…”

„MĂłj Dyrektor. To były czasy.”

„MĂłj ukochany profesor, ktĂłry mnie uczył. Cudowny człowiek.”

„To były studniĂłwki… Profesor Wilk zawsze z fasonem…” „Profesor Wilk uczył mnie fizyki. Mile go wspominam, choć akurat z fizy byłam ledwie dostateczna…”

To nie są tylko słowa i wspomnienia z lat pięknie minionych, profesor Zbigniew Wilk naprawdę taki był. Dobry nauczyciel nigdy nie odchodzi na zawsze, nadal żyje w pamięci swoich uczniów, a my wszyscy - nauczyciele, uczniowie, harcerze pamiętamy o Panu Panie Dyrektorze!

Społeczność Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Żyrardowie

Dodane przez matewa dnia stycznia 24 2018 22:46:55